مطالعه ی خصوصیات فیزیکی- شیمیایی و مورفومتری مناطق خندقی (مطالعه موردی: گزیر، استان هرمزگان)

یکی از دلایل اصلی انتخاب حوزه ی آبخیز گزیر برای تحقیق مورد نظر این است که منطقه ی گزیر یکی از شاخص ترین مناطق در استان هرمزگان از نظر فرسایش خندقی بوده است. در این تحقیق سعی شده ویژگی های خاک شناسی و توپوگرافی حوضه و ارتباط آن با تشکیل و مورفومتری خندق ها بررسی شود. برای بررسی وضعیت فرسایش منطقه از روش های اندازه گیری خصوصیات مورفومتری خندق ها و رسم پروفیل آن ها، آزمایش های خاکشناسی برای تعیین درصد رس، سیلت، آهک، میزان شوری، ph، sar خاک، آمار تعداد چاه های منطقه، میزان آب دهی و درصد کاهش تخلیه ی چاه ها و تحلیل داده های به دست آمده استفاده گردید. طبق طبقه بندی دومارتن این منطقه دارای اقلیمی خشک است. بالا بودن دما و درصد رطوبت نسبی ، طولانی بودن دوره ی خشکی و بارندگی با شدت زیاد در مدت کم از ویژگی های این منطقه است. افزایش میزان شوری آب و خاک، افت سطح ایستایی آب های زیرزمینی، کمبود بارندگی و بارش با شدت زیاد در مدت کم، از جمله عوامل مؤثر در ایجاد و گسترش خندق ها در منطقه ی گزیر است. طبق نتایج خاک شناسی، افزایش درصد سیلت و رس زمینه ساز فرسایش به ویژه خندقی بوده است. بر این اساس افزایش سطح خندق ها و تعداد حلقه های چاه، بالا رفتن میزان شوری آب، افزایش نسبت چاه های غیرفعال به فعال، کاهش شدید تخلیه ی سالانه ی چاه ها، شور شدن و غیر قابل استفاده شدن سطح زیادی از زمین های زراعی از مهم ترین تغییرات محیطی ایجاد شده می باشد.